هنگامی که یک دانه خشک با خاک مرطوب یا محیط رشد تماس پیدا می کند، دانه شروع به جذب آب از طریق پوشش بذرکار دستی می کند. همانطور که آب بیشتری می گیرد، دانه منبسط می شود و پوسته دانه باز می شود. جنین داخل بذر از یک شاخه کوچک و یک ریشه کوچک تشکیل شده است.
ریشه اولین چیزی است که از دانه بیرون می آید. همانطور که رشد می کند، گیاه را به زمین متصل می کند و شروع به جذب آب از طریق ریشه می کند. پس از اینکه ریشه آب را جذب کرد، شاخه شروع به بیرون آمدن از دانه می کند.
اکثر گیاهان سبزی که ما پرورش می دهیم “دو لپه” هستند. دولپه ها دارای دو برگ بذر در اندام هوایی هستند که از بذر در حال جوانه زدن بیرون می آیند. گوجه فرنگی، فلفل، کلم، چغندر، کاهو، لوبیا، خیار و کدو همگی دو لپه ای هستند. برخی از سبزیجات تک لپه ای هستند، از جمله ذرت شیرین، پیاز و مارچوبه. تک لپه ای ها دارای یک برگ دانه در شاخه های در حال ظهور هستند.
هنگامی که شاخساره با یک یا دو برگ دانه از خاک یا محیط رشد بیرون آمد، گیاه را نهال می نامیم. هنوز در این مرحله کاملا شکننده است، نهال جوان در برابر بیماری ها و تنش های محیطی مانند دمای بالا و خاک خشک آسیب پذیر است. اطمینان از بهینه بودن شرایط برای رشد، تضمین می کند که نهال های جوان می توانند سریع و یکنواخت رشد کنند.
بذرهایی که ظرف یک سال پس از کاشت خریداری می شوند به ندرت جوانه نمی زنند. با این حال، بذرها اغلب از سالی به سال دیگر ذخیره می شوند و اگر به طور نامناسب یا برای چندین سال نگهداری شوند، قدرت آنها را از دست داده و در زمان کاشت ضعیف جوانه می زنند.
یک آزمایش جوانه زنی ساده می تواند نشان دهد که آیا بذر ذخیره شده هنوز زنده است یا خیر. برای آزمایش جوانه زنی بذر، نمونه ای از حداقل بیست و پنج بذر را بشمارید. دانه ها را به آرامی در یک حوله کاغذی مرطوب بپیچید، حوله کاغذی را به مدت پنج تا ده روز مرطوب اما نه خیس نگه دارید.
