درک ما از کاشی ها بدون شناخت کامل معایب آنها نیز کامل نخواهد بود. کاشی علیپور معمولا چهار تا پنج سال عمر می کنند. سبک بودن اینها فوق العاده است. اما، این مزیت معایب خود را به همراه دارد. اگر چیزی سخت از کف یا دیوار کاشی بیفتد، در اثر ضربه می شکند.
اگر کف یا دیوار شما حتی چند کاشی را از دست داد، ممکن است مجبور شوید کل کف یا دیوار را تغییر دهید زیرا پیدا کردن کاشی دقیق بعد از چند سال کار چندان آسانی نیست. حتی مقدار کمی کثیفی روی کف کاشی ها و دیوارها قابل مشاهده است.
از آنجایی که آنها آب را جذب نمی کنند، تمیز کردن مرطوب آنها را برای مدت طولانی تری مرطوب نگه می دارد. این باعث می شود آنها لغزنده شوند. حتی در غیر این صورت، حتی بهترین کاشی ها می لغزند. سطح سخت، ایستادن طولانی مدت روی کف کاشی را برای ساکنین سخت می کند.
در حالی که آنها به عنوان سنگ مرمر سرد نمی شوند، به طور کلی بسیار سرد هستند. در شرایط سرد، ممکن است ایده آل نباشند. کاشی های شیشه ای حاوی سیلیس، کوارتز و فلدسپات (اینها همان مواد معدنی موجود در گرانیت هستند) که به آنها بافت شیشه ای می دهد.
رآیند شیشه‌ای شدن این کاشی‌ها را در برابر آب بسیار غیرقابل نفوذ می‌کند، از این رو آنها نیاز به لعاب دارند. با این حال کاشی های شیشه ای جلا و لعاب نیز به صورت تجاری در دسترس هستند.
قبل از آتش زدن در کوره در دمای بسیار بالا، رنگی که به کاشی رنگ می دهد به طور یکنواخت با مخلوط خاک رس مخلوط می شود. این باعث ایجاد رنگ یکنواخت در سراسر ضخامت کاشی می شود، بر خلاف کاشی و سرامیک لعابدار که فقط یک پوشش لعاب در سطح بالایی دارد که حاوی رنگ و نقش است.
آنها از کاشی‌های سرامیکی قوی‌تر هستند، از این رو، نسبتاً گران‌تر و نصب آنها دشوار است. آنها صاف و براق هستند و نیازی به لعاب خارجی ندارند. دوام بیشتری نسبت به کاشی های سرامیکی بدون لعاب دارند. یک کاشی با جذب آب بسیار کم، کاشی کاملاً شیشه‌ای نامیده می‌شود.
